Sudski tumač za slovački jezik

Slovački jezik je službeni jezik Republike Slovačke. On je takođe i jedan od službenih jezika AP Vojvodine, obzirom da značajan deo Slovaka živi u njoj. Slovački se razvio iz zajedničkog praslovenskog jezika. 

Praslovačka država je nastala u 8. veku i nosila je naziv Nitrijska kneževina, koja je kasnije pripojena Velikomoravskom carstvu. Na dvor velikomoravskog kneza Rastislava 863. godine došla su braća Ćirilo i Metodije, donevši crkvene knjige prevedene na makedonski dijalekt. Obrazovana braća sastavila su pismo glagoljicu, i na staroslovenski jezik prevela zakone i crkvene knjige. U Velikoj Moravi su osnovali slovensko učilište, odakle su širili hrišćanstvo, veru i obrazovanje. Po ugledu na velikomoravsku feudalnu državu u 10. veku nastaje Ugarsko kraljevstvo, koje dolazi pod uticaj zapadne feudalne kulture a latinski jezik dospeva u administrativnu upotrebu. Nakon raspada Velike Morave, češke teritorije su se politički osamostalile i odvojile. Slovačke teritorije su ostale pod okriljem Ugarske. Između čeških i slovačkih oblasti i dalje su postojali kulturni kontakti koji su se intenzivirali nakon osnivanja praškog univerziteta 1348. godine. Na ovom univerzitetu studirali su i Slovaci.

Ugarska je bila mnogojezična država i latinski jezik je opstao do polovine 19. veka. Iako se pisalo latinskim i češkim jezikom, većina stanovništva je govorila narodnim slovačkim jezikom. Na tom jeziku nastale su narodne pesme i usmena književnost.

Kodifikaciju književnog slovačkog jezika prvi put je pokušao sprovesti Jozef Ignác Bajza, autor prvog slovačkog romana, ali nije uspeo. U drugoj polovini 18. veka, Anton Bernolak je ustanovio slovački književni jezik, formirao pravopis i razradio gramatiku i rečnik međutim ni Bernolakov književni jezik nisu prihvatili svi Slovaci.

Osnove savremenog slovačkog jezika postavila je sredinom 19. veka grupa slovačkih književnika i filologa, kao i predstavnika slovačkog nacionalnog preporoda, okupljenih oko Ljudevita Štura, koji je 1846. godine napisao gramatiku slovačkog jezika i više filoloških radova o slovačkom pravopisu i dr. pitanjima slovakistike. Na slovačkom jeziku počinju da se objavljuju knjige, novine i časopisi. 1852. godine objavljena je “Krátka mluvnica slovenská” gramatika slovačkog jezika Martina Hatale, koja je napisana prema strožim naučnim kriterijumima i dugo je uzimana kao obrazac gramatičke norme slovačkog književnog jezika. Izgradnji standardnog jezika značajno je doprinela njegova gramatika „Mluvnica jazyka slovenského“ iz 1864. godine, a zasluge za dalji razvoj jezika ima „Rukoväť spisovnej rječi slovenskej“ S. Cambela iz 1902. godine. Prvi pravopis je „Pravidlá slovenského pravopisu“ štampan 1931. godine. Za vreme slovačke države, između 1939. i 1945., mnoge reči koje su bile prisutne u jeziku poput čeških, germanskih i mađarskih pozajmljenica, dobile su domaće izraze. Češka i Slovačka su dugo vremena bile pod istim državnim okriljem i imale su jedan zajednički pisani jezik međutim Slovaci su se u govoru služili svojim jezikom. Posle 1918. godine u Čehoslovačkoj i od 1993. godine, u samostalnoj Republici Slovačkoj, slovački književni jezik je dobio velike mogućnosti za dalji razvoj i upotrebu u svim kulturnim i društvenim sferama. 2004. godine Slovačka je postala član Evropske Unije a slovački jezik je tako postao jedan od zvaničnih službenih jezika EU.

Razvoj slovačke književnosti bio je određen činjenicom da su Slovaci dugo bili pod mađarskom vlašću koja je kočila razvoj slovačke kulture. Ipak, negovala se i razvijala bogata narodna književnost. Pored toga, ometani u nastojanjima da pišu na slovačkom jeziku, mnogi slovački pisci pisali su na češkom jeziku. Kada se sredinom 19. veka formirao slovački književni jezik, stvara se pretežno romantična i revolucionarna poezija kao i proza. Slovačko pismo je latinica obogaćena dijakritičkim znakovim i dvoslovima koji označavaju jedan glas. Između ostalih, poznati slovački pisci su Jan Kolar, Andrej Sladkovič, Janko Kralj, Svetozár Hurban-Vajanski, Pavel Orsag Hvjezdoslav, Božena Slančikova Timrava, Ivan Krasko, Alfonz Bednar, Domik Tatarka, Milan Rufus, Ivan Štrpka, Elena Lackova, Samo Tomašik. Tomašik je poznat kao autor panslavenske i patriotske pesme “Hej, Slovaci”, koja je promenjenog naslova i stihova, postala zvanična himna SFRJ, SRJ i SCG.

Prevodilačka agencija LEXICA sa svojim prevodiocima i ovlašćenim sudskim tumačima za slovački jezik pruža sve vrste usmenih i pisanih prevoda. Angažujte našeg prevodioca za slovački jezik kada Vam je potrebno prevođenje sa srpskog na slovački ili sa slovačkog na srpski jezik. Svojim znanjem i umećem, naši prevodioci za slovački jezik doprineće kvalitetnoj prezentaciji Vaše firme ili uspešnosti poslovnih sastanaka.

Sudski tumač za slovački jezik stoji Vam na raspolaganju pri overi potpisa pred nadležnim organima.

Prilikom sklapanja braka, ukoliko je jedan od supružnika strani državljanin koji ne govori srpski jezik, obavezno je prisustvo ovlašćenog sudskog tumača na dan zakazivanja venčanja kao i na sam dan venčanja.

• prevod sa slovačkog na srpski jezik
• prevod sa srpskog na slovački jezik
• prevod sa slovačkog na druge jezike
• usmeno prevođenje sa srpskog na slovački jezik
• usmeno prevođenje sa slovačkog na srpski jezik
• prevod sa overom sudskog tumača za slovački jezik
• prisustvo sudskog tumača za slovački jezik (izlazak na teren)